Het is hier stil geweest, heel stil. Maar dat is nu voorbij! Ik heb namelijk goed nieuws: ik ben geslaagd! En dat betekent dat er weer tijd is voor leuke dingen: bloggen bijvoorbeeld. En shoppen…
Zo was ik een tijdje terug op bezoek bij de Wijvenkraam in Arnhem, wederom in de prachtige Eusebiuskerk. Dit leuke initiatief is over komen waaien vanuit Duitsland, waar de Wijvenkraam al een daverend succes is. En met recht!
De Wijvenkraam is een snuffelmarkt, maar dan minder stoffig. Met dingen die vrouwen leuk vinden. Okay, dat klinkt seksistisch en dat is het misschien ook wel. Het is voor mannen ook leuk, maar hier vind je geen modelauto’s, vuurkachels en Elvis Presley beeldjes. Op de Wijvenkraam vind je sieraden, kleding, tassen, schoenen, handgemaakt schoon zoals kaarsen, vintage servies en bloempotten. Tweedehands of handgemaakt.
Ja, zoals bij elke snuffelmarkt heb je prul en parels. Prul als in H&M-etjes die zo versleten zijn dat zelfs de kledingbak ze negeert. Maar je hebt ook parels, heel veel – voornamelijk vintage – parels. En ik heb er een paar gevonden.
Wie mooie spullen wil, moet pijn leiden
Ik zocht een vintage tas. Dit doel bedacht ik toen op de vroege zondagochtend in een hele lange rij vol pratende vrouwen stond. De eerste die ik vond was supermooi, maar de prijs was een stuk minder mooi (50 euro). Verder zoeken dan maar. Achter mij renden tientallen, misschien wel honderden vrouwen naar rechts, dus ik sloeg linksaf. Een goed plan, want ik liep de hele ronde in rust. Onder een vol kledingrek zag ik een mooi blauw tasje. Ik pakte hem: 5 euro. Dat is meer mijn budget. Erachter lag een wit tasje, was dat ook een een pareltje? Het kledingrek stond op de tas dus ik probeerde hem voorzichtig eronderuit te trekken. Guess what, lag ik dan onder rekken vol kleding op de grond…
Gelukkig waren de verkopers niet boos. Niet eens geschrokken. Want, zeiden ze, ze hadden al gezegd dat het rek te vol was. De spijkerbroeken gingen dan ook maar op de tafel vanaf nu en met ducktape stond het rek binnen twee minuten weer overeind. Terwijl ik overeind krabbelde en een paar kledingstukken aangaf, pakte iemand het witte tasje. Snel als was, pakte ik hem terug: “Die had ik al gepakt, voordat het rek op mijn hoofd viel.” Tja, dat tasje moest ik nu wel kopen, ik had er al zoveel voor doorstaan. Maar gelukkig was hij dan ook bloedmooi. En… ook maar 5 euro. “Mooi zijn deze he? Ze zijn nog van haar oma geweest,” vertelt de verkoopster, wijzend op haar vriendin. Scoooooore!
Na anderhalf uur had ik wel genoeg gezien. Ik kocht nog twee paar oorbellen, twee armbanden, een camera met hoesje en een letterbak. Blij.
Source:
http://ift.tt/1ENJFU3